แนวทางของประเทศไทยต่อระบบเศรษฐกิจแบบตลาดเสรีนั้นเกิดขึ้นในช่วงสงครามเย็น เมื่อสหรัฐฯ ให้การสนับสนุนทางทหารแก่ประเทศไทยอย่างกว้างขวาง เพื่อลดการแพร่กระจายของลัทธิคอมมิวนิสต์ในภูมิภาค (Baker และ Phongpaichit, 2014) หลังจากการถอนทหารสหรัฐฯ ออกจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในทศวรรษ 1970 มีช่วงเริ่มต้นของการปรับตัวทางเศรษฐกิจและการเมืองในประเทศไทย แม้ว่าในไม่ช้าประเทศไทยจะได้รับประโยชน์จากความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจทั่วเอเชียซึ่งนำโดยญี่ปุ่นและเศรษฐกิจ ‘เสือ’ ของเอเชียตะวันออก ( ฮ่องกง จีน สิงคโปร์ เกาหลีใต้ และจีนไทเป) ประเทศไทยประสบกับการเติบโตอย่างรวดเร็วในอัตราประมาณ 8% ต่อปีก่อนเกิดวิกฤตการเงินในเอเชียในปี 2540 ประเทศไทยฟื้นตัวอย่างรวดเร็วจากวิกฤตครั้งนั้น แต่การขยายตัวทางเศรษฐกิจยังคงพอประมาณมากขึ้นนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าการเติบโตจะช้าลงในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา แต่รายได้ต่อหัวก็ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงทางประชากรอย่างรวดเร็ว ประเทศไทยเข้าร่วมกลุ่มประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับสูงในช่วงต้นปี พ.ศ. เมื่อพิจารณาตามที่ตั้ง จำนวนบริษัทที่จะเผชิญกับสภาพคล่องที่ตึงตัวเนื่องจากการแพร่ระบาดจะเพิ่มขึ้นในจังหวัดสมุทรสาคร จันทบุรี และชลบุรี เหล่านี้เป็นจังหวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวหรือเขตอุตสาหกรรมที่สำคัญ ในขณะเดียวกันจำนวนบริษัทที่ประสบปัญหาในกรุงเทพฯ จะเพิ่มขึ้น 20.6% ความเป็นไปได้สูงที่จะผิดนัดชำระหนี้ในจังหวัดเหล่านี้อาจส่งผลกระทบเชิงลบต่อเศรษฐกิจท้องถิ่นรอบที่ 2 เนื่องจากการจ้างงานที่ลดลงและรายได้ที่ลดลง ส่งผลเสียต่อเศรษฐกิจโดยรวมด้วย การหยุดชะงักของอุปทานในประเทศทำให้อุปสงค์ลดลงในที่สุด การหยุดชะงักที่ขยายออกไปในด้านอุปทานจะมีผลกระทบล้นในด้านอุปสงค์ พนักงานจะมีรายได้น้อยลงหรืออาจถูกทำให้ซ้ำซ้อน และร้านค้าที่ประกอบอาชีพอิสระจะไม่มีรายได้เนื่องจากกิจกรรมทางธุรกิจถูกระงับ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ผลกระทบจากตัวคูณรายได้เชิงลบจะเริ่มเข้ามา และความเสียหายต่อเศรษฐกิจจะมีขนาดใหญ่กว่ามากผ่านวงจรป้อนกลับเชิงลบ […]